Bruno Retailleau Frantziako barne ministroaren eskuin muturreko ideiak Euskal Herrian lurreratu ziren joan den astean: otsailaren 26an Matignonen aurkeztu zuten Force Frontière dispositiboa martxan eman zuten Pirinio Atlantikoek Gipuzkoa, Nafarroa eta Aragoirekin partekatzen duen mugan. 2023tik Frantzia eta Italiaren artean esperimentatu duten tresna berriak estatuaren indar armatu guztiak “mugaren gurutzatze irregularrak baztertzeko” erabiltzea ahalbidetzen dio gobernuari. Biriatuko ordainlekuan 48 orduz egon zen kontrola martxan, eta bertze dozenaka kontrol egin zituzten mugako 19 pasabidetan.
Bi egunez, martxoaren 26 eta 27an, 350 agentek 135 migratzaile atxilotu zituztela ospatu du Paueko Prefekturak. Haietako 23 espainiar poliziaren esku utzi zituzten -Guardia Zibila eta Espainiako Polizia Nazionala hainbat kontroletan izan ziren-, 18ri frantses estatutik ateratzeko beharra adierazi diete administratiboki, OQTF neurriaren bidez eta bertze lau Hendaiako erretentzio zentroan atxilo dituzte. Gainera, prefekturak ohar bidez gehitu duenez, migratzaileei muga pasatzen diru truk laguntzen zien mugalari bat ere atzeman dute.
Force Frontière dispositiboaren erabilerak eremu jakin bateko indarrak berrantolatzeko aukera ematen dio Barne Ministerioari, ahalik eta agente gehien migratzaileen kontrol lanetara bideratuz. Hala, Polizia Nazionala eta haren menpeko CRS konpainiak, OLTIM agentzia eta PAF mugako polizia, Jendarmeria, Aduanetako polizia eta Lurreko armadaren Sentinelle misioa mobilizatu zituzten bi egunez. Azpimarratzekoa da lanean jarri zituzten 30 soldaduek ez dutela polizia botererik, ezta, berez, gerla garaiez kanpo mugetan ekiteko eskumenik ere. Operazioa Pirinio Atlantikoetako prefekturak agindu zuen, eta prefeta hainbat kontrol puntutan izan zen; koordinazio lanean berriz Hendaiako PAF mugako poliziaren Estatu Nagusia eta Hendaiako CCPD Espainiako eta Frantziako polizien arteko lankidetza gunea ibili ziren.
Migratzaileen pertsekuzioan inflexio puntua
Operazio berri honek pentsatzera eman lezake azken hamar urteetan frantziar gobernuak agindu dituen hamaika mugako kontrolen antzeko bertze bat dela. Haatik, 2015eko urtarril eta azaroan Estatu Islamikoak Parisen egindako atentatu bortitzez geroztik mugetako kontrolak nabarmen indartu badira, bereziki kirol hitzordu jendetsuen garaietan, joan den astekoak ezberdintasun nabarmen bat du: ez da terrorismoaren aurkako borrokarekin justifikaturiko neurria, “immigrazio klandestinoaren aurkako borrokan” errotua baizik.
Eta hor, semantika hutsa izatetik urrun, ezberdintasun erraldoi bat bada: hamar urtean lehen aldiz, arrazoirik eta aitzakiarik bilatu gabe egin du Parisek pertsona migratzaileen ehiza Euskal Herrian. Paueko Prefekturak ostiralean bidalitako bi orrialdeko oharrean eta horrekin batera atxiki zuten 24 diapositibako aurkezpenean behin ere ez da “terrorismo” hitza ageri.
Force Frontière proiektu esperimental izatetik estatu osoan zabaldu daitekeen tresna izatera pasatzea kostata uler daiteke Bruno Retailleau eta Gérald Darmanin ministroen figurak kontuan hartu gabe. LR alderdiko Barne Ministroa lehena, Justizia Ministro eta Barne Ministro ohi macronista bigarrena, Macron-Bayrou gobernua eskuin muturrera eramateko ahaleginean ari dira biak ala biak.
Azken asteetan, Emmanuel Macron Europako gerla hotsei oihartzun handiagoa ematen ari den bitartean, Algeriaren aurkako herra koloniala zabaltzen ari da etengabe Retailleau, Maghrebeko herrialdeak ez baititu Frantziak kanporatu nahi dituen herritar algeriarren estradizio eskaerak onartzen.
Alpeen inguruan bi urtetan zehar luzatu den esperimentazioaren ondotik, lehen aldia zuen estatuak Force Frontière indarra aktibatzen. Prefekturak disuasio helburua aipatu badu, komunikazioa izan da nagusi operazioan; 350 agenteak joan eta gero, pertsona migratzaileek muga zeharkatzen jarraituko dute miseriatik ihesi, Bidasoa inguruan bizitza arriskuan jarriz ere. Gerla hotsak aditzen diren honetan, zaurgarriak babestu beharrean, mugan militarrak kokatuz historiako garai ilunenak oroitarazi zituen joan den astean Parisek Euskal Herrian.